รับงานซ่อมบำรุงอะไหล่เครื่องจักรโรงงาน

ซึ่งเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย โดย นำชิ้นส่วนผ่านความร้อนที่ประมาณ 495-565 องศาเซลเซียส ภายใต้บรรยากาศก๊าซแอมโมเนีย หรือก๊าซผสมของไนโตรเจน ไฮโดรเจน และแอมโมเนีย เข้าสู่ชั้นผิววัตถุในระยะเวลาที่แตกต่างกัน เพื่อให้ความแข็งแรงจะมีผลต่อความต้านทานการสึกหรอของชิ้นส่วนโลหะ เมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนการทำไนตรายดิงแล้วก็สามารถนำชิ้นงานไปใช้ได้เลย โดยไม่ต้องผ่านขั้นตอนการชุบเหมือนการทำคาร์บูไรซิงอีก

กระบวนการคาร์โบตรายดิง (Carbonitriding)
เป็นวิธีการชุบผิวแข็งที่ใช้สำหรับเหล็กกล้าคาร์บอนต่ำ เหล็กกล้าไร้สนิมในบางกรณี คาร์โบไนตรายดิงเป็นกระบวนการที่ดัดแปลงมาจากกระบวนการคาร์บูไรซิงแบบก๊าซ ส่วนที่แตกต่างคือเพิ่มก๊าซแอมโมเนีย (Ammonia : NH3) ที่สามารถเข้าสู่ผิวเหล็กกล้าเข้าไผทำปฏิกิริยา ซึ่งมีข้อได้เปรียบที่สำคัญของกระบวนการคาร์โบไนตรายดิงเมื่อเทียบกับกระบวนการคาร์บูไรซิง คือ อุณหภูมิการชุบที่ต่ำกว่าและอัตราการชุบ (Quench rate) ที่ต่ำกว่า ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงชองขนาดได้น้อยการบิดเบี้ยวของชิ้นงานก็น้อยกว่า จึงสามารถควบคุมชิ้นงานได้มรีประสิทธิภาพมากกว่า และลดขั้นตอนการกัดแต่งชิ้นงานก่อนนำไปใช้งาน

กระบวนการไนโตรคาร์บูไรซิง (Nitrocarburising)
เป็นกระบวนการทางเคมีความร้อนที่ใช้ในการสร้างชั้นผิวแข็งด้วยการเติมธาตุไนโตรเจนและคาร์บอนลงในผิวของโลหะ เหล็ก โดยอาศัยการแพร่ของอะตอม หลักการของกระบวนการไนโตรคาร์บูไรซิงมีส่วนคล้ายกับการทำไนตรายดิง กล่าวคือ เป็นการสร้างฟิล์มของ ชั้นสารประกอบ (Compound layer) ผิวชั้นนอกสุด โดยชั้นสารประกอบนี้คุณสมบัติด้านการป้องกันการสึกหรอที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต้านทานการสึกหรอแบบ Galling สามารถใช้ได้กับชิ้นงานที่ผลิตจากเหล็กกล้าคาร์บอน เหล็กกล้าไร้สนิม และเหล็กหล่อทั่วไป สามารถปรับปรุงเหล็กกล้าคาร์บอนต่ำให้มีความต้านทานการสึกหรอของชิ้นงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ (เมื่อเทียบความต้านทานก่อนและหลังทำไนโตรคาร์บไรซิง)

การเคลือบฟอสเฟต (Phosphate Coating หรือ Phosphating)
เป็นการเคลือบผิวแบบแปรสภาพ โดยที่ปฏิกิริยาเคมีจะสร้างชั้นโลหะฟอสเฟตที่ยึดติดเป็นอย่างดีลงบนผิวโลหะ ชิ้นงานที่นำมาเคลือบฟอสเฟตเป็นโลหะในกลุ่มเหล็ก เหล็กหล่อ เหล็กกล้า เหล็กกัลวาไนซ์ หรือบางกรณีสามารถชุบลงบนอะลูมิเนียมได้ด้วยเช่นกัน เมื่อนำชิ้นผลงานมาชุบในสารละลายกรดฟอสเฟอริกผสมกับเกลือของโลหะ จะเกิดปฏิกิริยาเคมีบนผิวจนได้เป็นชั้นผลึกฟอสเฟตบางๆ ที่สามารถใช้เป็นชั้นเคลือบป้องกันได้ และสามารถแบ่งเป็น 4 ประเภทตามการใช้งานในปัจจุบัน ได้แก่ เหล็กฟอสเฟต (Iron phosphate), สังกะสีฟอสเฟต (Zn phosphate), แมงกานีสฟอสเฟต (Mn phosphate), และตะกั่วฟอสเฟต (Lead phosphate)